دائره المعارف طهور: اعلام

حضرت شعیب علیه السلام

حضرت شعیب (ع) یکی از پیامبران عرب است که از طرف خدا به پیغمبری رسید. نام او در قرآن کریم در سوره های اعراف، هود، شعرا، قصص و عنکبوت چندین بار آمده است. از سیاق آیات قرآن استفاده میشود که این پیغمبر خدا پس از انقراض قوم حضرت لوط (ع)، به پیامبری مبعوث شد. او در مدین که در شمال حجاز و جنوب سوریه است، زندگی میکرد. معاصر دوران حضرت موسی (ع) و پدر زن اوست. از ویژگیهای شعیب اینکه بسیار خائف از خدا بود. مصلح، رسول امین و جزو صالحان بود و به فرمایش پیامبر اکرم (ص)، حضرت شعیب، خطیب انبیاست. نسب او از طرف مادر به حضرت لوط پیغمبر، و از طرف پدر، در تاریخ اختلاف است؛ جمعی او را از فرزندان 'مدین بن حضرت ابراهیم (ع)' میدانند؛ ولی جمعی دیگر می گویند که نسب او از طرف پدر به برخی از مردمانی میرسد که به ابراهیم ایمان آوردند.

در نزدیکی شهر مدین، قومی زندگی میکردند که شعیب، به سوی آنها مبعوث شد. گویند که این قوم که در قرآن از آن بعنوان «اصحاب الایکه» یاد می شود، همان مردمان مدین و قوم شعیب هستند. آنها خدا را نمی پرستیدند و در معاملاتشان کم فروشی میکردند و به حقوق یکدیگر تجاوز مینمودند. حضرت شعیب در آغاز با بیان شیوا و منطق محکم، آنها را نصیحت کرد و به پرستش خداوند هدایت نمود و گفت: «دست از این انحرافات بردارید و گرنه، عذاب خدا می آید و شما را از بین می برد». اما قوم شعیب، لجاجت و دشمنی کردند و او را مسخره نمودند و گفتند: «تو جادوگر شده ای و دروغ میگوئی. تو یک بشر مثل ما هستی و قدرتی نداری». حضرت شعیب بدنبال ارشاد خود، صمیمیت بیشتری با آنها برقرار میکرد تا شاید آنها از گمراهی بدر آیند.